سبب شناسی و درمان بیماری‏های روانی در قلمرواسلامی
تهران: دفترمرکزی جهاد دانشگاهی.1370

کتاب حاضر به سبب‌شناسی و درمان اختلال‌های روانی در قلمرو اسلامی پرداخته است.
بررسی نسخ خطی پزشکی و اخلاقی بازمانده از پیشینیان بیانگر آن است که سبب‌شناسی اختلال‌های روانی در نزد حکمای ایران زمین، در برخی از موارد زیستی و در موارد دیگری نفسانی بوده است، از این رو اختلال‌های با منشاء زیستی در کتاب‌های خطی پزشکی و اختلال‌های روانی بدون منشاء زیستی در کتاب‌های خطی اخلاقی مطرح شده و مورد بررسی قرار می‌گرفتند.
به دنبال تقسیم اختلال‌های روانی با منشاء زیستی و اختلال‌های روانی با منشاء غیرزیستی و نفسانی، روش‌های درمانی پیشنهادی در آثار خطی پزشکی و اخلاقی نیز تا حدودی متفاوت از یکدیگر بودند و در حالی که روش‌های درمانی پیشنهادی در نسخ خطی پزشکی به طور عمده ناظر بر دارو درمانی (ادویه مفرده و مرکبه)، فصد، تنقیه، آب درمانی، دلک، غذا درمانی، موسیقی درمانی، بو درمانی و مانند آن‌ها بودند که بیش‌تر از سنخ زیستی برخوردارند، درمان‌های پیشنهادی در نسخ خطی اخلاقی ناظر بر روش‌های غیرزیستی، نظیر درمان مبتنی بینش دادن، تلقین، خودکاوی، درمان به ضد، تغییر مسیر توجه، عفو درمانی، توبه درمانی، دعا درمانی و مانند آن‌ها بوده اند.