داستان مادر بزرگ طوبی (روان درمانی در جریان مرگ)
تهران: نشر آیینه. 1383

مرگ پدیده ناشناخته ای برای انسان‌ها است و همین مسأله سبب شده است که موضع گیری‌های انجام شده افراد در برابر آن، متفاوت از هم شده، گاهی در حد تضاد و تنافر با یکدیگر قرار بگیرند.
کتاب روان درمانی در جریان مرگ، واگویه‌های فرزندان مادری به نام طوبی خانم است که پس از تصادف دلخراش وی و آسمانی شدنش، به رشته تحریر درآمده است. مجموعه یادداشت‌های اخیر بیانگر آن است که با از دست رفتن عزیزان آدمی، در عمل آن‌ها یک پای اطرافیانشان را با خود برداشته و به بهشت می‌گذارند و آدمی باید شایسته آن باشد که گام دیگرش را خودش به بهشت بگذارد، به این معنا که با از دست رفتن عزیزان آدمی، اطرافیانی که اسیر زندگی روزمره خویش بوده و از آسمان بی‌خبر و غافل مانده اند، با مرگ و از دست رفتن عزیزان خویش متوجه آسمان شده، با تجدید نظر در خط-مشی ها و نظام ارزشی خویش، مستعد آن می گردند که دید مادی خود را با دیدی معنوی عوض ‌کنند.
فرزندان طوبی خانم در یادداشت‌های خویش با یاد کردن از جمع الجمعی عقل و عشق در مادرشان، در عمل از درخشش الگویی که وی از خود بر جای نهاد، یاد کرده، بیان داشته اند که در بستر کم شدن علقه‌های خاکی آنان با تأملاتی معنوی، الگوی درخشان اخیر دست مایه ارجمندی برای ادامه راه و طی طریق آنان خواهد شد.